«Ոչ մի բանակ չի կարող դիմակայել այն գաղափարի ուժին, որի ժամանակն արդեն եկել է»: Ֆրանսիացի գրող Վիկտոր Հյուգոն հասկանում էր, որ հենց ժամանակի հարմար պահերին հղացված մտքերն են ծնում տիեզերքը խարխլող գաղափարներ, գաղափարներ, որոնք դատապարտված են դառնալու մեծ: Բայց մեծությունը կարող է բնույթով տարբեր լինել՝ մեծ և գեղեցիկ, մեծ և այլանդակ, մեծ և սարսափելի: Գաղափարը կարող է մեծ լինել այս բոլոր դրսևորումներով, ուստի հարուցել հիացմունք, նողկանք կամ սարսափ: Հաղորդումների այս շարքում ներկայացնում ենք տարբեր տեսակի մեծ գաղափարներ:

2001 թ. սեպտեմբերի 11-ի իրադարձություններից հետո Նյու Յորքն ու Վաշինգտոնը համակվեցին իսլամատյացությամբ: Վախի և կասկածի մթնոլորտում, որտեղ «արմատական» և «ահաբեկիչ» բառերը գործնականորեն համարժեք դարձան, նախագահ Ջորջ Բուշը ահաբեկչությանը պատերազմ հայտարարեց, որը չի ավարտվի, «մինչև չգտնվեն ու չոչնչացվեն ահաբեկչական բոլոր խմբավորումները»: Սկսվեց իսլամական արմատականության դիվայնացումը, «արմատական» բառը վիրավորական նշանակություն ստացավ:

