(Մատթ. 21.28-32; 21.33-46, Մարկ. 12.1-12, Ղուկ. 20.9-19)

Հաղորդման առաջին մասում անդրադարձ է արվում Երկու որդիների առակին: Առակում մի որդին խոստանում է գնալ և աշխատել այգում, սակայն չի գնում, իսկ մյուս որդին սկզբում հրաժարվում է, բայց ի վերջո զղջալով գնում և աշխատում է:
Երկրորդ առակը չար մշակների մասին է։ Մշակներին վարձով տրվել էին ցանկապատված այգին, հնձանը, աշտարակը: Մշակները պարտավոր էին պտղի մի մասը հանձնել այգու տիրոջը, բայց համառորեն չէին հանձնում և նույնիսկ սպանեցին այգու տիրոջ միակ որդուն:
Առակի վերջում Քրիստոսն Ինքն Իրեն նույնացնում է վեմի հետ, որն անարգել էին բոլոր շինարարները, այնինչ այդ քարն անկյունաքար էր դառնալու ողջ շինության համար: