Փարիսեցիներն ու օրենսգետները ցուցադրաբար ծոմ էին պահում ամեն երկուշաբթի և հինգշաբթի օրերին։ Նրանք սպիտակեցնում էին իրենց երեսը և մոխիր լցնում իրենց գլխին։ Իսկ Քրիստոսի աշակերտները ծոմ չէին պահում, քանի որ, ըստ Քրիստոսի խոսքի, «միթե կարելի՞ է, որ հարսանքավորները ծոմ պահեն, երբ փեսան նրանց հետ է. այնքան ժամանակ, որ փեսան իրենց հետ է, պետք չէ, որ ծոմ պահեն: Բայց կգան օրեր, երբ փեսան նրանցից կվերցուի, և ապա այն օրը նրանք էլ ծոմ կպահեն» (Մարկոս 2.19-20)։
Շաբաթ օրը Սուրբ պահելու պատվիրանը ևս հրեաները պահում էին միայն ձևականորեն`առանց այդ օրենքի բուն նպատակին անդրադառնալու։ Այդ էր պատճառը, որ նրանք հանդիմանեցին շաբաթ օրով հասկեր պոկող աշակերտներին և ստացան Հիսուսի պատասխանը. «Շաբաթ օրն է մարդու համար, և ոչ թե մարդը՝ շաբաթ օրվա» (Մարկոս 2.27)։