ծրագրեր 
Կիրակի - 04:00
Դարերի ընթացքում հայկական վանքերը մեծ դեր են խաղացել հայ ժողովրդի հոգևոր, մշակութային ու քաղաքական կյանքում: Այս սրբավայրերը հայտնի են որպես ոչ միայն աղոթքի, այլև գիտության ու գրչության կենտրոններ, որտեղ գրվել և հետագա սերունդներին են փոխանցվել բազմաթիվ ինքնուրույն և թարգմանական երկեր: Եկեղեցական համալիրներից շատերը հայ հին ու միջնադարյան ճարտարապետության հոյակերտ ու անկրկնելի նմուշներ են:
Այս վանքը գտնվում է Հայաստանի Կոտայքի մարզի Եղվարդ քաղաքի մոտ։ Կառուցվել է 7-րդ դարում Հայոց իշխան Գրիգոր Մամիկոնյանի կողմից։ Եղել է միջնադարյան Հայաստանի գրչության կենտրոն։ 1638 թ. Եղվարդ ներխուժած թուրքական զորքն այրել է վանքը, իսկ 1735 թ. Եղվարդի մոտ թուրք-պարսկական զորքերի ճակատամարտի հետևանքով Սբ Թեոդորոս վանքն ավերվել ու լքվել է։
Զմմառի Սբ Տիրամոր հայ կաթոլիկ վանքը հիմնվել է 1750-ին Լիբանանի Զմմառ (Բզոմմար) գյուղում հայ կաթոլիկ պատրիարք Հակոբ Պետրոս Բ-ի (1749-1753) օրոք։ Այն գործող վանք է, ունի հարուստ մատենադարան՝ 2000 ձեռագրով և 900 հայ հնատիպ գրքով։ Նրա մայր տաճարը կառուցվել է 1771-ին։ Վանքում գտնվում է Տիրամոր մի հին, հրաշագործ համարվող պատկեր, որն ամփոփելու համար 1940-ին կառուցվել է մատուռ։
«Թուխ Մանուկ» են կոչվում Հայաստանում տարածված բազմաթիվ մատուռանման փոքրիկ կառույցներ, որ սրբավայր են։ Դրանք կառուցված են հիմնականում բարձունքի վրա կամ ջրերի ակունքի մոտ (հանդիպում են նաև բնակավայրերում)։ Համարվում են սուրբ և բուժիչ, ունեն ուխտագնացության օրեր։
Սբ Ամենափրկիչ վանքը Նոր Ջուղայի (այսօր՝ թաղամաս Իրանի Սպահան քաղաքի կազմում) ամենահին կառույցներից է։ Վանքի եկեղեցին հիմնվել է 1655 թվականին։ Նրա ներսը հարուստ է որմնանկարներով, որոնց հեղինակներն են Հովհաննես Մրքուզը, հայր Ստեփանոսը և վարպետ Մինասը։ Եկեղեցու խորանի տակ թաղված է Իրանի առաջին տպարանը հիմնադրած Խաչատուր Կեսարացին։
Բարձրաքաշ Սբ Գրիգորի վանքը հիմնվել է Ժ դարում և գտնվում է Լոռու մարզի Դսեղ գյուղից 2 կմ հեռավորության վրա՝ ձորալանջին՝ անտառի մեջ։ Վանքի տարածքում է գտնվում Մամիկոնյանների տոհմական գերեզմանոցը։ Սբ Աստվածածին եկեղեցին կառուցվել է 1221 թ. Մամիկոնյան Սարգիս իշխանի որդու՝ Մարզպանի կողմից։
Արդվիի Սուրբ Հովհաննեսի վանքը, որ հայտնի է նաև որպես Սրբանեսի վանք կամ Հովհան Օձնեցու վանք, հիմնվել է Ը դարում։ Գտնվում է ՀՀ Լոռու մարզի Արդվի գյուղի մոտ։ Վանքի հյուսիսային եկեղեցում է Հովհաննես Գ Օձնեցի կաթողիկոսի տապանաքարը։
Որոտնավանքը գտնվում է ՀՀ Սյունիքի մարզում՝ Սիսիանից մոտ 14 կմ արևելք։ Հիմնադրվել է 1000 թվականին Սյունյաց թագուհի Շահանդուխտի կողմից։ Ըստ պատմիչ Ստեփանոս Օրբելյանի՝ Որոտնավանքի հնագույն՝ Ս. Գրիգոր եկեղեցին հիմնադրել է Գրիգոր Լուսավորիչը, իսկ հետագայում վերակառուցել՝ հայր Ստեփանոս ճգնավորը։
Վանքը գտնվում է Կոտայքի մարզի Բուժական գյուղի հյուսիս-արևելյան կողմում՝ պատմական Նիգ գավառում` Թեղենիս լեռան լանջին։ Լեռն ու վանքն իրենց անունը ստացել են այդտեղ աճող թեղիներից։ Վանական համալիրի հնագույն կառույցը եղել է Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին, որ կառուցվել է 6-7-րդ դարերում։
Մաքենյաց վանքը գտնվում է ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Մաքենիս գյուղում։ Վանքի հիմնական եկեղեցին՝ Սբ Աստվածածինը, կառուցվել է 851 թ. իշխանուհի Մարիամի որդի Գրիգոր Սուփան իշխանի կողմից։ Մաքենյաց վանքը եղել է միջնադարյան Հայաստանի մշակութային և կրթական կարևոր կենտրոններից։
Մորո Ձորո կամ Ծռվիզի վանքը գտնվում է Հայաստանի Տավուշի մարզի Լուսահովիտ գյուղի հարավ-արևմտյան ձորակի աջ ափին։ Հավանաբար կառուցվել է 5-7-րդ դարերում։ Իսկ Նոր Վարագավանքը գտնվում է նույն մարզի Վարագավան գյուղի մոտակայքում և հիմնվել է 12-րդ դարում Դավիթ Բ Կյուրիկյան թագավորի կողմից։
Երերույքի տաճարը կամ Երերույքի Սուրբ Կարապետ վկայարանը 4-5-րդ դարերի շինություն է՝ անտիկ ճարտարապետության տարրերով: Այն գտնվում է Շիրակի մարզի Անիպեմզա գյուղի մոտ: Տաճարի հարավային պատին հունարեն փորագրված է 92-րդ սաղմոսի հետևյալ խոսքը. «Սրբությունը վայել է քո տանը, Տեր, երկար օրեր»:
