Մտորումներ
Հաճախ ենք մենք մեր առօրյա կյանքում գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար գործածում մտքեր, արտահայտություններ, որոնք աստվածաշնչյան խոսքեր են, բայց արդյո՞ք գիտենք այս անգին խոսքերի իմաստն ու նշանակությունը: Արդյո՞ք անտեղի և անհարկի չենք մեջբերում դրանք: Ահա այս մասին է ձեզ պատմում «Մտորումներ» հաղորդաշարը:
Անկեզ մորենի
Այս արտահայտությունն օգտագործվում է որպես անխախտության պատկերավոր սահմանում: Այն վերցված է «Ելք» գրքի 3-րդ գլխից: Մովսեսն արածեցնում էր իր աներոջ` Հոթորի` մադիանացիների քրմի ոչխարները: Նա ոչխարները տարավ անապատ ու հասավ Աստծո լեռը` Քորեբ, ուր նրան տրվեց Աստծո հայտնությունը «անկեզ մորենու» մեջ , այսինքն՝ այրվող մորենու թփում: «Տիրոջ հրեշտակը երևաց նրան մորենու միջից կրակի բոցով: Մովսեսը տեսնում էր, որ մորենին հրով վառվում էր, բայց չէր այրվում»:
Այրվող մորենու թուփը, որտեղից լսվում էր Տիրոջ ձայնը, արտակարգ բազմանիստ պատկեր է և տալիս է մեզ մտորումների առիթ:
Անշարժանալ որպես քարե արձան
Այս արտահայտությունն օգտագործվում է հետևյալ նշանակությամբ`զարմանքից անշարժանալ, ընդարմանալ, քար կտրել։ Աբրահամի զարմիկ, Առանի որդի Ղովտն իր հորեղբոր հետ դուրս եկավ քաղդեացիների երկրից և բնակվեց քանանացիների երկրում: Քանի որ Ղովտն ու Աբրահամը մեծ ունեցվածքի տեր էին և նրանց զբաղեցրած տարածքը չէր բավականացնում միասին ապրելու համար, նրանք խաղաղությամբ բաժանվեցին իրարից: Ղովտը հաստատվեց Սոդոմում:
Որոշ ժամանակ անց Տիրոջ հրեշտակները եկան և հայտնեցին Ղովտին, որ իրենք եկել են կործանելու այս քաղաքը, քանի որ բնակիչների աղաղակը հասել է Տիրոջը: Ղովտը պետք է լքի Սոդոմն ու հեռանա իր դուստրերի, փեսաների ու կնոջ հետ:
Արև ծագեց երկրի վրա, և Ղովտը մտավ Սեգոր: Տերը ծծումբ ու կրակ թափեց Սոդոմի և Գոմորի վրա, կործանեց այդ քաղաքներն ու դրանց ամբողջ շրջակայքը, ոչնչացրեց քաղաքների բոլոր բնակիչներին ու երկրի ամբողջ բուսականությունը: Ղովտի կինը հետ նայեց ու դարձավ աղե արձան: