Հաղորդումը լուսաբանում է Շիմանովսկու «Միթոսներ. երեք բանաստեղծություն ջութակի և դաշնամուրի համար» շարանվագը: Պիեսների ծրագիրը, սյուժեն քաղված է Օվիդիոսի «Մետամորֆոզներ» պոեմից: Արծարծվում են նաև բնությունն ու դիցաբանական կերպարները երաժշտության մեջ մարմնավորելու խնդիրները:

Հաղորդումը քննում է պարսկական պոեզիայի ազդեցությունն արևմտյան բանաստեղծական արվեստի վրա՝ ըստ Յոհան Գյոթեի «Արևմտաարևելյան դիվանի»։ Ներկայացվում են և վերլուծվում Հաֆեզի խոսքերով գրված՝ Ֆ. Շուբերտի և Յ. Բրամսի երգերը։ Կարևորվում է նաև արվեստի, մշակույթի առաքելությունը Արևելքի և Արևմուտքի հաշտեցման և ներդաշնակման գործում։

Հաղորդումը նվիրված է Ֆրեդերիկ Շոպենի կյանքին և ստեղծագործությանը: Այն անդրադառնում է նաև նրա արվեստի ողբերգականությանը, որն արտահայտվում է հայրենազուրկ արվեստագետի երկատված հոգու, կարոտակեզ սրտի ալեկոծումներով:

Հաղորդման 2-րդ մասը լուսաբանում է Հենդելի կյանքի և ստեղծագործության լոնդոնյան շրջանը, երբ տեղի ունեցավ նրա վերելքը օրատորիայի և օպերայի ժանրերում: Հաղորդումը շարունակում է զուգահեռները Հենդելի և Բախի միջև, նշվում է նաև Հենդելի ազդեցությունն այլ կոմպոզիտորների վրա:

Հաղորդման 1-ին մասը նվիրված է Հենդելի կյանքին և ստեղծագործությանը, նրա գործունեությանը Գերմանիայում, Իտալիայում, Անգլիայում, առաջին օպերաների և օրատորիաների ստեղծման շրջանին: Զուգահեռներ են անցկացվում Հենդելի և Բախի միջև:

Հաղորդումը նվիրված է «հրաշալի և ցնցող, ֆենոմենալ հնչյունային համակցությունների» (Ստրավինսկի) տիրակալ Ալբան Բերգի Ջութակի կոնցերտին:

Հաղորդման 2-րդ մասը նվիրված է Մոցարտի կյանքին և ստեղծագործությանը: Այստեղ մեջբերվում են նաև հատվածներ անվանի մոցարտագետների աշխատություններից, որոնք բացահայտում են հանճարի աշխարհայացքի, խառնվածքի, բնավորության առանձնահատկությունները, որոնք մարմնավորվել են նրա իսկ ստեղծած հերոսների կերպարներում:

Հաղորդման առաջին մասում Մոցարտը ներկայանում է որպես ազգային ինքնագիտակցության զարթոնքի մունետիկ, օպերային և այլ ժանրերի կարծրատիպերը «պայթեցնող» նորարար, որը դասական երաժշտության «էպիկենտրոնը» Իտալիայից տեղափոխեց Գերմանիա:

Հաղորդումը նվիրված է Հայաստանի պետական կամերային նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և դիրիժոր Արամ Ղարաբեկյանի հիշատակին: Այն լուսաբանում է դիրիժորի բուռն գործունեությունը Հայաստանում և սփյուռքում, նրա դերը նվագախմբի մակարդակի  բարձրացման և Հայաստանի միջազգային համբավին նպաստելու գործում:

Հաղորդման մեջ զուգահեռ է անցկացվում աստվածաշնչյան մարգարեների և նոր ժամանակների արվեստագետների, բանաստեղծների ու փիլիսոփաների միջև, որոնց տեսիլքներում  ու ստեղծագործություններում պատկերանում են համայն մարդկության ճակատագիրն ու ապագան:

Հաղորդման առաջին մասը արվեստագետին ներկայացնում է որպես մարգարե, որն ի վերուստ օժտված է  Արարչի խոսքն ընկալելու և մարդկությանը փոխանցելու, աշխարհը սիրով միավորելու, ինչպես նաև կանխազգալու վերահաս աղետները և մարդկանց սթափեցնելու, վեհացնելու և դեպի երկինք, դեպի հավերժը հայացքն ուղղելու կարողություններով: