Օպերայի իտալերեն լիբրետոն գրել է Ֆելիչե Ռոմանին՝ ըստ ֆրանսիացի դրամատուրգ Լուի Ալեքսանդր Սումեի «Նորմա կամ մանկասպանություն» ողբերգության։
Բելլինին երաժշտությունն ավարտել է առաջնախաղից 20 օր առաջ: Կոմպոզիտորի պահանջով փորձերը շարունակվել են նաև առաջնախաղի նախօրեին՝ առավոտյան: Այդ իսկ պատճառով բոլոր մեներգիչները չափազանց հոգնած էին և ուժասպառ: Արդյունքում 1831 թվականի դեկտեմբերի 26-ի առաջնախաղն անհաջող էր: Բելլինին այդ ներկայացումը բնութագրել է որպես «իսկական ֆիասկո»: Բայց հաջորդ օրը՝ դեկտեմբերի 27-ին, հանդիսատեսն արժանվույնս գնահատում է ներկայացումը. բուռն ծափահարում էին անգամ այն տեսարանների ժամանակ, որոնցից հատկապես դժգոհ էին նախորդ երեկոյան: Այդ օրվանից էլ Վինչենցո Բելլինիի «Նորման» սկսում է իր հաղթական երթը համաշխարհային օպերային թատրոններում:
Այս արտահայտության իմաստն այն է, որ հայրերի արարքների համար իբր պատասխան են տալիս որդիները: Այն վերցված է Եզեկիելի մարգարեությունների գրքի 18-րդ գլխից. «Տերը խոսում է Եզեկիելի հետ և ասում. «Մարդո՛ւ որդի, ի՞նչ է նշանակում այն առածը, որ ասում են իսրայելացիներիդ մեջ թե` «Հայրերն ազոխ են կերել, զավակների ատամներն է առել»: Վկա եմ Ես,- ասում է ամենակալ Տերը,- Իսրայելում այդ առածն այլևս չի ասվելու, որովհետև բոլորի հոգիներն էլ Իմն են` ինչպես հոր, այնպես էլ զավակի. ով մեղանչի, նա էլ կմեռնի»:
